Goedemorgen, Hier is het ondertussen alweer 11.45 u, dus bij jullie valt de ochtend nu in. Ik heb het lesgeven voor vandaag alweer gehad. Het lesgeven is van 08.00-10.00 u en daarna heb ik de hele dag om nog vanalles te bekijken of te ondernemen. In eerste instantie dacht ik dat twee uurtjes per dag te weinig zou zijn, maar eigenlijk is het wel prima zo. De kinderen zijn ongeveer 4/5 jaar oud en hebben maar een korte spanningsboog. Hierdoor moet je veel doen in de twee uurtjes om de aandacht van de kindjes erbij te houden. Heel erg leuk, maar ook best wel vermoeiend. Zeker omdat communiceren erg lastig gaat; de kinderen kunnen geen Engels en de docent ook niet echt. Uitleggen gaat dus met handen en voeten en maar hopen dat ze er iets van snappen. Soms word ik echt aangekeken van wat zegt die nu weer, maar vaak lukt het uiteindelijk wel om iets duidelijk te maken. Afgelopen maandag ging ik dus voor het eerst naar de kinderopvang om les te geven. Samen met een Franse meid. De eerste les was echt een ramp. De coordinator had ons verteld dat we de eerste les maar gewoon een beetje moesten observeren en bekijken wat het niveau van de kinderen is. Nou... daar dacht de docente anders over. Bij binnenkomst werd er meteen een handgebaar gemaakt dat we de les over konden nemen. Oke.... en nu?! Gelukkig had ik thuis al een en ander voorbereid, zoals het kopieren van getallenkaarten, kleurenkaarten, liedjes gemaakt enz. De eerste les totaal geimproviseerd samen en na de les hadden we beiden hoofdpijn. Jeetje, zou dat het zijn voor de komende twee weken. Gelukkig ging het gisteren al veel beter en vandaag was echt al heel erg leuk. We proberen nu een beetje hetzelfde patroon per les aan te houden en dan snappen de kinderen en de docente ook meer wat je van ze vraagt. Dat is fijn en zorgt ervoor dat we ook echt Engelse woorden kunnen oefenen met de kinderen. Ondanks dat communiceren niet altijd even makkelijk is zijn de kinderen zo enthousiast en heel erg dankbaar. Tellen gaat nu al (na drie dagen) veel beter en ook de familie (vandaag voor het eerst behandeld) pakken ze snel op. Leuk!! Hun dankbaarheid, en trouwens ook van hun ouders, is zo mooi om te zien. De kinderen roepen allemaal Thank you miss Sanne (Of Sanna of iets dergelijks ;-)) en na de les komen ze je bedanken door je hand te pakken en dat tegen hun voorhoofd te plaatsen. Zo schattig, maar ook zo echt niet nodig. Ik kijk nu al uit naar morgenvroeg! Verder deze week een yogales gevolgd en gisteren veel geslapen. Voor het eerst last van mijn maag gehad en goed beroerd gevoeld. Maar oke, dat hoort er ook bij. Gaat gelukkig vandaag alweer een stuk beter. Vanmiddag staat een echte Balinese massage op de planning en morgen gaan we naar de lokale markt. Ik ben heel benieuwd. Het leuke van deze manier van reizen is dat je veel meer in aanraking komt met de lokale bevolking, dus die lokale markt moeten we ook even gezien hebben. Voor komend weekend een homestay in Jimbaran (mooi strand!) geboekt. Jimbaran ligt in de buurt van Kuta, waar zaterdag een Nederlands festival (Dreamfields) is. Uiteraard pakken we dat ook even mee :-). Ik ben benieuwd, want dit is schijnbaar het eerste dance festival dat in Bali georganiseerd wordt. Ik heb in ieder geval heel wat leuks om naar uit te kijken. Heb er zin in! Maar nu eerst genieten van mijn Mango juice in een lokaal cafeetje, waar ik heerlijk in mijn eentje even mijn verslagen kan bijwerken (Thanks Noud, voor het lenen van je Ipad. Werkt echt ideaal zo). Tot snel! Xxx