Dag lieve familie en vrienden, Mijn eerste verslag vanuit Bali. Ik heb al een aantal berichtjes gehad over waar het verslag blijft, nou bij deze ;-) Vrijdagochtend eindelijk vertrokken richting Amsterdam Schiphol. Het voelde heel dubbel; aan de ene kant weet je dat je iets heel leuks gaat doen en een nieuwe ervaring tegemoet gaat, maar aan de andere kant komt het afscheid steeds dichterbij. Ook al is het maar een maand, afscheid nemen blijft moeilijk. Gelukkig hoefde ik pas in Amsterdam gedag te zeggen, want Noud heeft me donderdag zo ontzettend verrast! :-). Pap en mam zouden me brengen, maar donderdagavond gaf Noud aan vrij te hebben van zijn werk en dat hij mee zou gaan naar Schiphol. Daar waren de eerste tranen al.. Haha. Op Schiphol ook wat tranen en daarna door de douane. Heel raar, maar als je dan eenmaal op weg bent ervaar je ook wel een soort rust en ook direct een verantwoordelijkheidsgevoel. Je bent toch alleen, dus extra goed opletten geblazen. De vlucht verliep prima. Het was lang, maar beiden vluchten had ik een leuke buurvrouw, dus naast het slapen en lezen ook gezellig kunnen kletsen. En zo direct mijn Engels al kunnen oefenen. Op het vliegveld werd ik opgehaald door Wayan; een aardige Balinese jongen die enkele woorden Engels spreekt. Al begreep ik hem af en toe totaal niet en dan knikte ik maar vriendelijk. Blijkbaar op die manier ook toegestemd voor een stop bij de koffieplantage, terwijl ik niet eens koffie drink. Zat ik daar met allemaal kopjes koffie om te proeven. Gelukkig was de rondleiding wel leuk en de plantage mooi om te zien. Daarna verder richting Ubud. Eenmaal daar werd ik door de organisatie, waar ik verder echt helemaal geen info van kreeg, naar een huis gebracht. Ze zeiden hier slaap je en veel plezier. Ik kwam terecht in een openstaand huis, bij een Balinese familie op het terrein, waar allemaal spullen lagen, maar verder helemaal niemand te bekennen was. Dat was het moment waarop ik dacht 'O jee en nu'. Maar begonnen mijn spulletjes neer te leggen en gelukkig kwam er daarna een Nederlands meisje binnen. Zij was er al een maand en heeft me een en ander verteld. Ook dat het dus normaal is dat alles dag en nacht openstaat. Daarna kwamen nog meer meiden binnen en met hun ben ik 's avonds gaan eten in een lokaal restaurantje. Een heel leuk ding, waar je erg lekker en goedkoop kunt eten en drinken. Waarschijnlijk niet onbelangrijk, want in het eten van het huis zitten al twee dagen insecten. Ze zetten het eten hier in het weekend voor ons klaar, maar niet op een vast tijdstip. Als je er dan niet direct bent om te eten zitten er al gauw allemaal beetjes op. Gelukkig schijnt dat doordeweeks beter te gaan. Vanochtend om dezelfde reden dus ook in een super leuk restaurantje beland om te ontbijten. Wauw, het was zo mooi. Mooie omgeving, een man met een gitaar die met zijn gezin helemaal opging in de muziek en een heerlijke omelet. Eigenlijk dus niet eens zo erg dat het eten in het huis tot nu toe niet zoveel is ;-). Verder is het een prima huis. Redelijk primitief, maar alles wat je nodig hebt is er. De douche is in de openlucht, heel apart maar ook zo leuk! We slapen er met 11 meiden, waarvan 4 Nederlanders en de andere meiden uit Frankrijk, Zweden, Amerika en Noorwegen. We spreken dus eigenlijk de hele tijd Engels. Goede oefening voor mij in ieder geval :-) %