Dag allemaal, Het is alweer een tijdje geleden dat ik een verhaal geplaatst heb. Hoewel ik er een hele maand ben, lijkt het alsof ik tijd tekort kom om al het moois van Bali te beleven, dus af en toe duurt het wat langer voordat er een nieuw verhaaltje is. Trouwens wel een goed excuus om nog een keer terug te keren op een ander moment ;-) Maar nu eerst nog lekker genieten van mijn laatste week van deze reis. Jaaa, het is helaas alweer de laatste. Terwijl ik dit type realiseer ik me dat ik volgende week op dit tijdstip alweer terug in Nederland ben. Wat gaat de tijd snel! Het voelt een beetje dubbel. Aan de ene kant zal ik Bali waarschijnlijk heel erg gaan missen, want het is heerlijk hier. Aan de andere kant is het ook heel fijn om jullie straks weer allemaal om me heen te hebben. Al kijk ik niet uit naar de regen en het koude weer. Gelukkig heb ik nog een hele week in Bali vol met leuke activiteiten. Vandaag al gefietst door de rijstvelden (door de zon) en de rest van de week ga ik nog raften, naar het strand, de vulkaan beklimmen en afsluiten met een Balinese massage. Het volgende verhaaltje zal ik uitgebreid verslag doen :-) Afgelopen week was ook weer een topweek met veel hoogtepunten. Het lesgeven was weer heel leuk, Ubud is een heel leuk centrum, ik heb met olifanten gezwommen en we zijn naar Nusa Lembongan geweest. Het was mijn tweede lesweek en tevens ook de laatste. Ik ben heel blij dat ik ervoor gekozen heb om les te geven hier. De kinderen zijn heel erg leergierig en dankbaar. Alleen al het zien van hun enthousiasme geeft je energie en maakt je blij. Naast tellen, kleuren en familieleden (dat we vorige week al geoefend hadden), hebben we de kinderen deze week ook het alfabet, dieren en lichaamsdelen geleerd. Het is verbazingwekkend hoe snel kinderen van 4/5 jaar leren. Na twee weken kennen ze al zoveel meer Engelse woorden. En als je ze dan tussen het leren door laat kleuren of knutselen blijven ze zelf de family song of de andere liedjes zingen. Liedjes en dansen vinden ze helemaal geweldig. Afgelopen vrijdag was mijn laatste lesdag. We hebben er met de kinderen een klein feestje van gemaakt met wat snoepjes en ballonnen. En iedereen heeft een nieuw schriftje gekregen. Oooh, wat waren ze blij. Hoewel ik een beetje emotioneel was door het afscheid, was het gevoel in de auto terug naar 'huis' ook dat het oke is zo. Verder heb ik afgelopen week de tijd genomen om eens rustig door Ubud te lopen. Het centrum van Ubud is zo'n 30 minuten lopen vanaf het huis waar ik verblijf. Hoewel er op iedere hoek van de straat taxi's te krijgen zijn, vind ik het wel lekker om af en toe te lopen. Je ziet zoveel moois onderweg en vooral als je alleen loopt heb je veel aanspraak van de locals. Vaak zijn dat de leukste momenten. Ubud centrum is een stuk drukker dan het dorpje waar ik veblijf. Er is veel te doen, te zien en ook vooral veel te kopen. De locals proberen je vanalles te verkopen en proberen je te lokken met cheap price, special price for you, look inside look inside. Dit gebeurd wel allemaal op een super vriendelijke manier en niet opdringerig, dus het heeft zeker zijn charme. En af en toe laat je je dan ook verleiden om hun spulletjes te kopen. O jee, als ik maar onder het maximale gewicht blijf als ik terug vlieg! Afgelopen donderdag moest ik vroeg opstaan. Ik werd om 6.30 u opgehaald om naar een olifantenpark te gaan. Uiteraard had ik wel verwacht dat het iets later zou worden, dat is namelijk tot nu toe iedere keer zo. Om 7.00 u kreeg ik echter toch wel de kriebels. Is de afspraak wel goed gegaan? Zou ik het verkeerd begrepen hebben? Gelukkig kwam om 7.15 u dan toch het busje en kon ik vertrekken naar de olifanten. Eenmaal daar was het helemaal super! Als eerste de olifanten gewassen met een tuinslang en een borstel. Daarna met de olifant gezwommen. Op zijn rug en dan tot je nek onder water. Wauw, wat een ervaring! Ik kon alleen maar lachen. Dat naast je in het water de grote kokosnoten drijven (zoals de trainers de poep op een leuke manier verwoorden), is dan opeens helemaal niet zo erg. Gelukkig werd dat dan wel redelijk snel eruit gehaald. De olifanten (allemaal gered vanuit Sumatra) en de omgeving worden heel goed verzorgd. Het was een voorwaarde voor mij dat de olifanten goed behandeld zouden worden. Nou, dat was daar echt het geval. Iedere olifant in het park heeft een eigen trainer en ze worden goed vertroeteld. Hoewel de wildernis, zoals de trainers ook zelf aangeven, natuurlijk het beste zou zijn, is dit park een goed alternatief voor de beestjes. Naast het wassen en zwemmen nog een ritje door het bos gemaakt en de kleinere olifanten eten kunnen geven en met ze kunnen knuffelen. Op dat moment dacht ik dat het olifantenpark, naast het lesgeven, een van de beste ervaringen tot nu toe was. Daar kwam echter het weekend nog bij. Op zaterdagochtend vertrokken we vroeg met de boot richting het eiland Nusa Lembongan. Echt een droomeiland; wit strand en een hele blauwe zee. We hadden een nachtje geboekt in een leuke homestay direct aan het strand. Vanuit het zwembad kon je zo naar de zee kijken, genieten! Op zaterdag wilden we graag snorkelen en we vroegen aan een medewerker van de homestay of dat mogelijk was. Nou, hij kon wel even zijn oom (met bootje) bellen. Zodoende gingen we met een local, die totaal geen Engels sprak, de zee op om te snorkelen op verschillende plekken en de mangrove in te gaan. Dit zou een mooie dag worden. En inderdaad, het was geweldig! We waren met zijn vijven en de local. Het was heel rustig op zee en we hebben de mooiste plekjes gezien. Als eerste gesnorkeld bij een manta point. Een manta is een hele grote vis en als je geluk hebt zijn ze er op moment dat jij aan het snorkelen bent. Jaaaa, dat was zo! Wauw, wat een beest. Daarna zijn we de mangrove in geweest. Het is bijna niet te beschrjven, maar als je in een bootje met zijn vijven door een local de mangrove ingebracht wordt en je ziet de lokale huisjes, de lokale zeewierteelt en de kindjes spelend langs de kant, kun je je alleen maar happy voelen. Alsof dat nog niet genoeg was konden we op de terugweg dolfijnen in het wild spotten. Ze waren er gewoon opeens. Zwemmend en springend rondom onze boot. Alle vijf zaten we met open mond en konden we niets anders uitbrengen dan 'neeeeee, wauw, niet te geloven'. Haha, nu ik dit type bedenk ik me hoe overdreven dit over kan komen, maar de beschrijving is precies zoals het was. Kortom, alweer een super weekje achter de rug. Dat belooft wat voor komende week! Overigens heb ik ook de eerste donaties gedaan (nogmaals bedankt iedereen). Uiteraard heb ik wat gespendeerd aan de kinderopvang. Voor de kinderen zelf, maar ook voor de school. De directrice kwam me persoonlijk bedanken en was zo dankbaar. Ik heb gezorgd voor een kast, waar de school de sportkleren in op kan bergen. Via de coordinator kwam ik erachter dat dit al een tijdje een wens was van de docenten. Een kast was niet het eerste wat in me opkwam voor een donatie, maar als zij er blij mee zijn (en dat waren ze!) helemaal prima. Verder heb ik bij de animal protection gedoneerd. Zij doen goed werk voor de zwerfhonden op straat. Daarnaast werkt er in ons stamcafe een jongen en die heeft een broertje van 7 jaar met kanker. Ik heb het jongetje persoonlijk gezien en was zo aangegrepen door het verhaal dat ik ook hier een donatie gedaan heb. Alle medewerkers van het cafeetje, en nog wat omwonenden, zetten zich in om geld in te zamelen voor het jongetje. Geld kun je hier in Bali op veel goede manieren besteden. Hoewel de armoede niet altijd op het eerste gezicht goed te zien is, is het er in veel gevallen wel. Sowieso hebben de mensen hier veel minder dan wij. Toch lijken ze zich goed te kunnen redden en heel tevreden te zijn. Al zijn ze wel megablij als je ze bv kleren of wasknijpers geeft (spreek uit ervaring. Het is echt fijn om hier iets weg te geven). Ik blijf uitkijken naar meer goede doelen :-) Tot schrijfs! xxx